Ebbenhout wordt in de messenproductie gebruikt voor het maken van handgrepen. Het donkere hout, dat vooral in India en Indonesië wordt gewonnen, werd al in de oudheid beschouwd als het toonbeeld van edelhout en wordt sindsdien gebruikt voor bijzonder exclusief houtwerk.

Ebbenhout is het hout van bomen van het geslacht Diospyros, die tot de ebbenhoutfamilie behoren. Kenmerkend zijn de zwarte of zwartbruine kleur en de fijne, duidelijk zichtbare strepen die het hout een bijzonder markante textuur geven. In bewerkte staat heeft ebbenhout een bijzonder glad oppervlak. Bij deze esthetische kwaliteiten komen de bijzondere fysische eigenschappen van ebbenhout. Dit zeldzame edelhout heeft namelijk een hoge dichtheid, is zeer robuust en heeft een hoge verouderingsbestendigheid, wat het niet alleen voor decoratief gebruik tot een voorkeurskeuze maakt, maar ook overal waar hout aan bijzondere belastingen wordt blootgesteld – zoals bijvoorbeeld bij mesgrepen.

Tot het traditionele verspreidingsgebied van ebbenhout behoren tropische en subtropische gebieden van Afrika en Zuid-Azië, vooral Kameroen, Madagaskar, Sri Lanka, Laos, Vietnam en Indonesië. Het uit Kameroen afkomstige ebbenhout is verreweg het meest verspreid. Hoogwaardiger zijn echter de overige varianten, waarbij het zogenaamde Ceylon-ebbenhout (vernoemd naar de vroegere naam van het eiland Sri Lanka) de hoogste kwaliteit bezit, maar ook nauwelijks nog beschikbaar is. Voor de vervaardiging van hoogwaardige producten worden tegenwoordig meestal ebbenhouten uit Madagaskar en Indonesië gebruikt.

Al bij de oude Egyptenaren werd ebbenhout als bijzonder waardevol beschouwd, en sindsdien werd het in vrijwel alle culturen gebruikt voor fijne en zeer fijne houtproducten – vooral voor inlegwerk (intarsia) en fineer, maar ook voor muziekinstrumenten. Tijdens het historisme in de late 19e eeuw werd het mode om grepen van deuren en ramen, maar ook van edele bestekdelen en wapens van ebbenhout te maken, waarvan vooral het gebruik van dit hout in de productie van elegante mesgrepen tot op heden is behouden.